Klei door de aderen

In het werk van Marijke Gémessy speelt nostalgie een rol. Was eerst haar uitgangspunt een gevonden scherf, nu kenmerkt haar werk zich door zelf geschilderde fragmenten in traditionele technieken. Zij schildert wat men als oud ervaart. Het glazuur stopt, druipt, loopt over en laat plekken vrij voor de naakte klei. Toch is haar technische bekwaamheid geen doel op zich. Met enige humor transformeert zij materialen tot betekenisdragers om de verbrijzeling van de tijd vorm te geven en laat ruimte voor de beschouwer voor zijn eigen verhaal. Hierbij heeft Marijke Gémessy een nieuwe vorm ontwikkeld zonder de keramische traditie te ontkennen.