Tussen de tijd

Karola Pezarro tracht vooronderstellingen zoveel mogelijk te mijden en koestert de zinnen uit een gedicht van Roberto Juarroz. “Om iets te vinden, moet je zoeken wat het niet is”. Dus doorkruist ze de stad op zoek naar beelden en legt ze de beweeglijke patronen van licht en schaduw vast. Bestudeert ze de vormen, waarin groei, voortbestaan en afsterven zich manifesteren. En niet in de laatste plaats de vervlochten structuren van het denken en gevoel zelf. Dit beeldenarsenaal vormt de rijke ertsader, waaruit Pezarro de beeldtaal delft, die haar reis door het leven kan visualiseren.